Στο υψηλότερο σημείο του
λόφου βρίσκεται το μεσαιωνικό κάστρο με έκταση τεσσάρων (4) περίπου
στρεμμάτων. Κρίνοντας από διάφορα αρχαιολογικά λείψανα μπορεί κανείς με
βεβαιότητα να υποστηρίξει ότι ο λόφος κατοικούνταν από την αρχαιότητα. Αυτός ο
λόφος πρέπει να ήταν η αρχαία ακρόπολη της Αστυπάλαιας.
Από επιπρόσθετα
αρχαιολογικά στοιχεία συμπεραίνουμε ότι η ευρύτερη περιοχή κάτω από το λόφο
κατοικούνταν και κατά τη διάρκεια των ρωμαϊκών χρόνων, ενώ δεν μπορούμε να
υποστηρίξουμε το ίδιο και για τους βυζαντινούς χρόνους.
Μετά την κατάληψη της
Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους της Δ’ Σταυροφορίας το 1204 η κατοχή
του νησιού άλλαζε διαρκώς χέρια: από τους Ενετούς στους Βυζαντινούς, από τους
Βυζαντινούς στους Ενετούς κι από τους τελευταίους στους Τούρκους.
Η Αστυπάλαια, σύνδεσμος
ανάμεσα στις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα, συχνά χρησίμευε ως βάση πειρατών που
δρούσαν μεταξύ Δωδεκανήσου, Αιγύπτου και Τουρκίας. Μεταξύ αυτών των πειρατών
συγκαταλεγόταν και ο περιβόητος Μπαρμπαρόσα, που αποτελούσε φόβο και τρόμο της
Μεσογείου. Το 1537 επιβλήθηκε οθωμανική διοίκηση στο νησί, οπότε το νησί
γνωρίζει μια νέα περίοδο ερήμωσης.
Η συνοπτική αυτή αναδρομή
στην ιστορία της Αστυπάλαιας κρίθηκε απαραίτητη, γιατί σε μεγάλο βαθμό πρέπει
να σχετίζεται και με την ιστορία της αρχαίας ακρόπολης και του μεταγενέστερου
κάστρου της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου